Definify.com
Definition 2024
स्वर
स्वर
Hindi
Noun
स्वर • (svar) m (Urdu spelling سور)
- voice, sound
- उसने ऊँचे स्वर से गाया।
- He sang in a loud voice.
- (music): note, tune
- उसने बहुत तीक्ष्ण स्वर निकाला।
- He hit a very shrill note.
- (grammar) vowel
- अ इ उ स्वर हैं, क प म व्यंजन हैं।
- A, i, and u are vowels; ka, pa, ma are consonants.
Declension
| Declension of स्वर | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| direct | स्वर (svar) | स्वर (svar) |
| oblique | स्वर (svar) | स्वरों (svarõ) |
| vocative | स्वर (svar) | स्वरो (svaro) |
Antonyms
- व्यंजन (vyanjan)
References
- Bahri, Hardev (1989), “स्वर”, in Siksarthi Hindi-Angrejhi Sabdakosa [Learners' Hindi-English Dictionary], Delhi: Rajpal & Sons
Sanskrit
Noun
स्वर • (svára) m
- sound, noise
- voice
- tone in recitation
- accent in Sanskrit
- a note of the musical scale (of which seven [rarely six or eight] are enumerated)
Declension
| Masculine a-stem declension of स्वर | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | स्वरः (svaraḥ) | ||
| Gen. sg. | स्वरस्य (svarasya) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | स्वरः (svaraḥ) | स्वरौ (svarau) | स्वराः (svarāḥ) |
| Vocative | स्वर (svara) | स्वरौ (svarau) | स्वराः (svarāḥ) |
| Accusative | स्वरम् (svaram) | स्वरौ (svarau) | स्वरान् (svarān) |
| Instrumental | स्वरेण (svareṇa) | स्वराभ्याम् (svarābhyām) | स्वरैः (svaraiḥ) |
| Dative | स्वराय (svarāya) | स्वराभ्याम् (svarābhyām) | स्वरेभ्यः (svarebhyaḥ) |
| Ablative | स्वरात् (svarāt) | स्वराभ्याम् (svarābhyām) | स्वरेभ्यः (svarebhyaḥ) |
| Genitive | स्वरस्य (svarasya) | स्वरयोः (svarayoḥ) | स्वराणाम् (svarāṇām) |
| Locative | स्वरे (svare) | स्वरयोः (svarayoḥ) | स्वरेषु (svareṣu) |
Descendants
Noun
स्वर • (svará) m
- sound, noise
- voice
- tone in recitation
- accent in Sanskrit
- a note of the musical scale (of which seven [rarely six or eight] are enumerated)
- a symbolical expression for the number "seven"
- (phonetics) a vowel
- air breathed through the nostrils
- a musical note
Declension
| Masculine a-stem declension of स्वर | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | स्वरः (svaraḥ) | ||
| Gen. sg. | स्वरस्य (svarasya) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | स्वरः (svaraḥ) | स्वरौ (svarau) | स्वराः (svarāḥ) |
| Vocative | स्वर (svara) | स्वरौ (svarau) | स्वराः (svarāḥ) |
| Accusative | स्वरम् (svaram) | स्वरौ (svarau) | स्वरान् (svarān) |
| Instrumental | स्वरेण (svareṇa) | स्वराभ्याम् (svarābhyām) | स्वरैः (svaraiḥ) |
| Dative | स्वराय (svarāya) | स्वराभ्याम् (svarābhyām) | स्वरेभ्यः (svarebhyaḥ) |
| Ablative | स्वरात् (svarāt) | स्वराभ्याम् (svarābhyām) | स्वरेभ्यः (svarebhyaḥ) |
| Genitive | स्वरस्य (svarasya) | स्वरयोः (svarayoḥ) | स्वराणाम् (svarāṇām) |
| Locative | स्वरे (svare) | स्वरयोः (svarayoḥ) | स्वरेषु (svareṣu) |
References
- Sir Monier Monier-Williams (1898) A Sanskrit-English dictionary etymologically and philologically arranged with special reference to cognate Indo-European languages, Oxford: Clarendon Press, page 1285