Definify.com

Definition 2024

ἀκροάομαι • ‎(akroáomai)

Present: ἀκροῶμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἀκροῶμαι	ἀκροᾷ	ἀκροᾶται	ἀκροᾶσθον	ἀκροᾶσθον	ἀκροώμεθᾰ	ἀκροᾶσθε	ἀκροῶνται
	subjunctive	ἀκροῶμαι	ἀκροᾷ	ἀκροᾶται	ἀκροᾶσθον	ἀκροᾶσθον	ἀκροώμεθᾰ	ἀκροᾶσθε	ἀκροῶνται
	optative	ἀκροῴμην	ἀκροῷο	ἀκροῷτο	ἀκροῷσθον	ἀκροῴσθην	ἀκροῴμεθᾰ	ἀκροῷσθε	ἀκροῷντο
	imperative		ἀκροῶ	ἀκροάσθω	ἀκροᾶσθον	ἀκροάσθων		ἀκροᾶσθε	ἀκροάσθων
		infinitive				participle
middle/passive		ἀκροᾶσθαι				ἀκροώμενος , ἀκροωμένη , ἀκροώμενον

Present: ἀκροάομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἀκροάομαι	ἀκροάει/ ἀκροάῃ	ἀκροάεται	ἀκροάεσθον	ἀκροάεσθον	ἀκροᾰόμεθᾰ	ἀκροάεσθε	ἀκροάονται
	subjunctive	ἀκροάωμαι	ἀκροάῃ	ἀκροάηται	ἀκροάησθον	ἀκροάησθον	ἀκροᾰώμεθᾰ	ἀκροάησθε	ἀκροάωνται
	optative	ἀκροᾰοίμην	ἀκροάοιο	ἀκροάοιτο	ἀκροάοισθον	ἀκροᾰοίσθην	ἀκροᾰοίμεθᾰ	ἀκροάοισθε	ἀκροάοιντο
	imperative		ἀκροάου	ἀκροᾰέσθω	ἀκροάεσθον	ἀκροᾰέσθων		ἀκροάεσθε	ἀκροᾰέσθων
		infinitive				participle
middle/passive		ἀκροάεσθαι				ἀκροᾰόμενος , ἀκροᾰομένη , ἀκροᾰόμενον

Imperfect: ἠκροώμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἠκροώμην	ἠκροῶ	ἠκροᾶτο	ἠκροᾶσθον	ἠκροάσθην	ἠκροώμεθᾰ	ἠκροᾶσθε	ἠκροῶντο

Imperfect: ἠκροᾰόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἠκροᾰόμην	ἠκροάου	ἠκροάετο	ἠκροάεσθον	ἠκροᾰέσθην	ἠκροᾰόμεθᾰ	ἠκροάεσθε	ἠκροάοντο

Future: ἀκροάσομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἀκροάσομαι	ἀκροάσει/ ἀκροάσῃ	ἀκροάσεται	ἀκροάσεσθον	ἀκροάσεσθον	ἀκροασόμεθᾰ	ἀκροάσεσθε	ἀκροάσονται
middle	optative	ἀκροασοίμην	ἀκροάσοιο	ἀκροάσοιτο	ἀκροάσοισθον	ἀκροασοίσθην	ἀκροασοίμεθᾰ	ἀκροάσοισθε	ἀκροάσοιντο
		infinitive				participle
infinitive		ἀκροάσεσθαι				ἀκροασόμενος , ἀκροασομένη , ἀκροασόμενον

Aorist: ἠκροασάμην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἠκροασάμην	ἠκροάσω	ἠκροάσατο	ἠκροάσασθον	ἠκροασάσθην	ἠκροασάμεθα	ἠκροάσασθε	ἠκροάσαντο
	subjunctive	ἀκρόασωμαι	ἀκρόασῃ	ἀκρόασηται	ἀκρόασησθον	ἀκρόασησθον	ἀκροάσώμεθα	ἀκρόασησθε	ἀκρόασωνται
	optative	ἀκροάσαίμην	ἀκρόασαιο	ἀκρόασαιτο	ἀκρόασαισθον	ἀκροάσαίσθην	ἀκροάσαίμεθα	ἀκρόασαισθε	ἀκρόασαιντο
	imperative		ἀκροασαι	ἀκροάσάσθω	ἀκρόασασθον	ἀκροάσάσθων		ἀκρόασασθε	ἀκροάσάσθων
		infinitive				participle
middle		ἀκρόασασθαι				ἀκροάσάμενος, ἀκροάσαμένη, ἀκροάσάμενον

Perfect: ἠκρόαμαι

number		singular			dual		plural
perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	ἠκρόαμαι	ἠκρόασαι	ἠκρόαται	ἠκρόασθον	ἠκρόασθον	ἠκροάμεθα	ἠκρόασθε	ἠκρόανται
	subjunctive	ἠκροαμένος ὦ	ἠκροαμένος ᾖς	ἠκροαμένος ᾖ	ἠκροαμένω ἦτον	ἠκροαμένω ἦτον	ἠκροαμένοι ὦμεν	ἠκροαμένοι ἦτε	ἠκροαμένοι ὦσῐ
	optative	ἠκροαμένος εἴην	ἠκροαμένος εἴης	ἠκροαμένος εἴη	ἠκροαμένοι εἴητον/ ἠκροαμένοι εἶτον	ἠκροαμένω εἰήτην/ ἠκροαμένω εἴτην	ἠκροαμένοι εἴημεν/ ἠκροαμένοι εἶμεν	ἠκροαμένοι εἴητε/ ἠκροαμένοι εἶτε	ἠκροαμένοι εἴησαν/ ἠκροαμένοι εἶεν
	imperative		ἠκρόασο	ἠκροάσθω	ἠκρόασθον	ἠκροάσθων		ἠκρόασθε	ἠκροάσθων
		infinitive				participle
infinitive		ἠκροάσθαι				ἠκροαμένος , ἠκροαμένη , ἠκροαμένον

Pluperfect: ἠκροάμην

number		singular			dual		plural
pluperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
indicative	middle/ passive	ἠκροάμην	ἠκρόασο	ἠκρόατο	ἠκρόασθον	ἠκροάσθην	ἠκροάμεθᾰ	ἠκρόασθε	ἠκρόαντο

ἀκροάομαι in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
ἀκροάομαι in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
«ἀκροάομαι» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette