Definify.com

Definition 2024

ἕννυμι • ‎(hénnumi)

Present: ἕννῡμῐ, ἕννῠμαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἕννῡμῐ	ἕννῡς	ἕννῡσῐ(ν)	ἕννῠτον	ἕννῠτον	ἕννῠμεν	ἕννῠτε	ἑννύᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἑννύω	ἑννύῃς	ἑννύῃ	ἑννύητον	ἑννύητον	ἑννύωμεν	ἑννύητε	ἑννύωσῐ(ν)
	optative	ἑννύοιμῐ	ἑννύοις	ἑννύοι	ἑννύοιτον	ἑννῠοίτην	ἑννύοιμεν	ἑννύοιτε	ἑννύοιεν
	imperative		ἕννῡ	ἑννύτω	ἕννῠτον	ἑννύτων		ἕννῠτε	ἑννύντων
middle/ passive	indicative	ἕννῠμαι	ἕννῠσαι	ἕννῠται	ἕννῠσθον	ἕννῠσθον	ἑννύμεθα	ἕννῠσθε	ἕννῠνται
	subjunctive	ἑννύωμαι	ἑννύῃ	ἑννύηται	ἑννύησθον	ἑννύησθον	ἑννῠώμεθᾰ	ἑννύησθε	ἑννύωνται
	optative	ἑννῠοίμην	ἑννύοιο	ἑννύοιτο	ἑννύοισθον	ἑννῠοίσθην	ἑννῠοίμεθᾰ	ἑννύοισθε	ἑννύοιντο
	imperative		ἕννῠσο	ἑννύσθω	ἕννῠσθον	ἑννύσθων		ἕννῠσθε	ἑννύσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἑννύναι				ἕννῠσθαι
participle		ἑννύς , ἑννῦσᾰ , ἑννύν				ἑννύμενος , ἑννῠμένη , ἑννύμενον

Present: ἑννύω, ἑννύομαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἑννύω	ἑννύεις	ἑννύει	ἑννύετον	ἑννύετον	ἑννύομεν	ἑννύετε	ἑννύουσῐ(ν)
	subjunctive	ἑννύω	ἑννύῃς	ἑννύῃ	ἑννύητον	ἑννύητον	ἑννύωμεν	ἑννύητε	ἑννύωσῐ(ν)
	optative	ἑννύοιμῐ	ἑννύοις	ἑννύοι	ἑννύοιτον	ἑννυοίτην	ἑννύοιμεν	ἑννύοιτε	ἑννύοιεν
	imperative		ἑννῦε	ἑννυέτω	ἑννύετον	ἑννυέτων		ἑννύετε	ἑννυόντων
middle/ passive	indicative	ἑννύομαι	ἑννύει/ ἑννύῃ	ἑννύεται	ἑννύεσθον	ἑννύεσθον	ἑννυόμεθᾰ	ἑννύεσθε	ἑννύονται
	subjunctive	ἑννύωμαι	ἑννύῃ	ἑννύηται	ἑννύησθον	ἑννύησθον	ἑννυώμεθᾰ	ἑννύησθε	ἑννύωνται
	optative	ἑννυοίμην	ἑννύοιο	ἑννύοιτο	ἑννύοισθον	ἑννυοίσθην	ἑννυοίμεθᾰ	ἑννύοισθε	ἑννύοιντο
	imperative		ἑννύου	ἑννυέσθω	ἑννύεσθον	ἑννυέσθων		ἑννύεσθε	ἑννυέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἑννύειν				ἑννύεσθαι
participle		ἑννύων , ἑννύουσᾰ , ἑννῦον				ἑννυόμενος , ἑννυομένη , ἑννυόμενον

Imperfect: ἕννῡν, ἑννύμην

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἕννῡν	ἕννῡς	ἕννῡ	ἕννῠτον	ἑννύτην	ἕννῠμεν	ἕννῠτε	ἕννῠσᾰν
middle/ passive	indicative	ἑννύμην	ἕννῠσο	ἕννῠτο	ἕννῠσθον	ἑννύσθην	ἑννύμεθᾰ	ἕννῠσθε	ἕννῠντο

Future: ἕσω, ἕσομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἕσω	ἕσεις	ἕσει	ἕσετον	ἕσετον	ἕσομεν	ἕσετε	ἕσουσῐ(ν)
active	optative	ἕσοιμῐ	ἕσοις	ἕσοι	ἕσοιτον	ἑσοίτην	ἕσοιμεν	ἕσοιτε	ἕσοιεν
middle	indicative	ἕσομαι	ἕσει/ ἕσῃ	ἕσεται	ἕσεσθον	ἕσεσθον	ἑσόμεθᾰ	ἕσεσθε	ἕσονται
middle	optative	ἑσοίμην	ἕσοιο	ἕσοιτο	ἕσοισθον	ἑσοίσθην	ἑσοίμεθᾰ	ἕσοισθε	ἕσοιντο
		active				middle
infinitive		ἕσειν				ἕσεσθαι
participle		ἕσων , ἕσουσᾰ , ἕσον				ἑσόμενος , ἑσομένη , ἑσόμενον

Aorist: ἕσσα, ἑσσάμην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἕσσα	ἕσσας	ἕσσε	ἕσσατον	ἑσσάτην	ἕσσαμεν	ἕσσατε	ἕσσαν
	subjunctive	ἕσσω	ἕσσῃς	ἕσσῃ	ἕσσητον	ἕσσητον	ἕσσωμεν	ἕσσητε	ἕσσωσῐ(ν)
	optative	ἕσσαιμῐ	ἕσσαις/ ἕσσειας	ἕσσαι/ ἕσσειε	ἕσσαιτον	ἑσσαίτην	ἕσσαιμεν	ἕσσαιτε	ἕσσαιεν/ ἕσσειαν
	imperative		ἕσσον	ἑσσάτω	ἕσσατον	ἑσσάτων		ἕσσατε	ἑσσάντων
middle	indicative	ἑσσάμην	ἕσσω	ἕσσατο	ἕσσασθον	ἑσσάσθην	ἑσσάμεθα	ἕσσασθε	ἕσσαντο
	subjunctive	ἕσσωμαι	ἕσσῃ	ἕσσηται	ἕσσησθον	ἕσσησθον	ἑσσώμεθα	ἕσσησθε	ἕσσωνται
	optative	ἑσσαίμην	ἕσσαιο	ἕσσαιτο	ἕσσαισθον	ἑσσαίσθην	ἑσσαίμεθα	ἕσσαισθε	ἕσσαιντο
	imperative		ἕσσαι	ἑσσάσθω	ἕσσασθον	ἑσσάσθων		ἕσσασθε	ἑσσάσθων
		active				middle
infinitive		ἕσσαι				ἕσσασθαι
participle	m	ἕσσᾱς				ἑσσάμενος
	f	ἕσσᾱσα				ἑσσαμένη
	n	ἕσσαν				ἑσσάμενον

Perfect: εἷμαι

number		singular			dual		plural
perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	εἷμαι	εἷσαι	εἷται	εἷσθον	εἷσθον	εἵμεθα	εἷσθε	εἷνται
	subjunctive	εἱμένος ὦ	εἱμένος ᾖς	εἱμένος ᾖ	εἱμένω ἦτον	εἱμένω ἦτον	εἱμένοι ὦμεν	εἱμένοι ἦτε	εἱμένοι ὦσῐ
	optative	εἱμένος εἴην	εἱμένος εἴης	εἱμένος εἴη	εἱμένοι εἴητον/ εἱμένοι εἶτον	εἱμένω εἰήτην/ εἱμένω εἴτην	εἱμένοι εἴημεν/ εἱμένοι εἶμεν	εἱμένοι εἴητε/ εἱμένοι εἶτε	εἱμένοι εἴησαν/ εἱμένοι εἶεν
	imperative		εἷσο	εἵσθω	εἷσθον	εἵσθων		εἷσθε	εἵσθων
		infinitive				participle
infinitive		εἵσθαι				εἱμένος , εἱμένη , εἱμένον

Pluperfect: εἵμην

number		singular			dual		plural
pluperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
indicative	middle/ passive	εἵμην	εἷσο	εἷτο	εἷσθον	εἵσθην	εἵμεθᾰ	εἷσθε	εἷντο

ἕννυμι in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
ἕννυμι in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
ἕννυμι in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
«ἕννυμι» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
«ἕννυμι» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963