Definify.com
Definition 2024
ὁμολογητικός
ὁμολογητικός
Ancient Greek
Adjective
ὁμολογητῐκός • (homologētikós) m (feminine ὁμολογητῐκή, neuter ὁμολογητῐκόν); first/second declension
- of or for confessing
Declension
First and second declension of ὁμολογητῐκός, ὁμολογητῐκή, ὁμολογητῐκόν
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||
| Nominative | ὁμολογητῐκός | ὁμολογητῐκή | ὁμολογητῐκόν | ὁμολογητῐκώ | ὁμολογητῐκᾱ́ | ὁμολογητῐκώ | ὁμολογητῐκοί | ὁμολογητῐκαί | ὁμολογητῐκᾰ́ | |||
| Genitive | ὁμολογητῐκοῦ | ὁμολογητῐκῆς | ὁμολογητῐκοῦ | ὁμολογητῐκοῖν | ὁμολογητῐκαῖν | ὁμολογητῐκοῖν | ὁμολογητῐκῶν | ὁμολογητῐκῶν | ὁμολογητῐκῶν | |||
| Dative | ὁμολογητῐκῷ | ὁμολογητῐκῇ | ὁμολογητῐκῷ | ὁμολογητῐκοῖν | ὁμολογητῐκαῖν | ὁμολογητῐκοῖν | ὁμολογητῐκοῖς | ὁμολογητῐκαῖς | ὁμολογητῐκοῖς | |||
| Accusative | ὁμολογητῐκόν | ὁμολογητῐκήν | ὁμολογητῐκόν | ὁμολογητῐκώ | ὁμολογητῐκᾱ́ | ὁμολογητῐκώ | ὁμολογητῐκούς | ὁμολογητῐκᾱ́ς | ὁμολογητῐκᾰ́ | |||
| Vocative | ὁμολογητῐκέ | ὁμολογητῐκή | ὁμολογητῐκόν | ὁμολογητῐκώ | ὁμολογητῐκᾱ́ | ὁμολογητῐκώ | ὁμολογητῐκοί | ὁμολογητῐκαί | ὁμολογητῐκᾰ́ | |||
Derived terms
- ὁμολογητῐκῶς (homologētikôs)
Descendants
- English: homologetic
References
- ὁμολογητικός in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «ὁμολογητικός» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «ὁμολογητικός» in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th-12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften