Definify.com
Definition 2025
Fusus
Fusus
Latin
Proper noun
Fūsus m (genitive Fūsī); second declension
-  A male cognomen of the Medullinus and Pacilus families of the Furia gens — famously held by:
- Sextus Furius Medullinus Fusus, consul in 488 BC
 -  Spurius Furius Medullinus Fusus, two men:
- consul in 481 BC
 - consul in 464 BC
 
 - Lucius Furius Medullinus Fusus, consul in 474 BC
 - Publius Furius Medullinus Fusus, consul in 472 BC
 - Agrippa Furius Fusus, consul in 446 BC
 - Gaius Furius Pacilus Fusus, consul in 441 BC, censor in 435 BC, and tribunus militum consulari potestate in 426 BC
 - Lucius Furius Spurii filius Medullinus Fusus, tribunus militum consulari potestate in 432, 425, and 420 BC
 - Marcus Furius Fusus, tribunus militum consulari potestate in 403 BC
 - Agrippa Furius Sexti filius Fusus, tribunus militum consulari potestate in 391 BC
 
 
Declension
Second declension.
| Case | Singular | 
|---|---|
| nominative | Fūsus | 
| genitive | Fūsī | 
| dative | Fūsō | 
| accusative | Fūsum | 
| ablative | Fūsō | 
| vocative | Fūse | 
References
- Fusus in William Smith, editor (1848) A Dictionary of Greek Biography and Mythology, London: John Murray
 
fusus
fusus
Latin
Noun
fūsus m (genitive fūsī); second declension
Declension
Second declension.
| Case | Singular | Plural | 
|---|---|---|
| nominative | fūsus | fūsī | 
| genitive | fūsī | fūsōrum | 
| dative | fūsō | fūsīs | 
| accusative | fūsum | fūsōs | 
| ablative | fūsō | fūsīs | 
| vocative | fūse | fūsī | 
Derived terms
- fūsus argentus
 
See also
- colus (“distaff”)
 
Descendants
Etymology 2
Perfect passive participle of fundō (“pour out; found, smelt”).
Participle
fūsus m (feminine fūsa, neuter fūsum); first/second declension
- poured out, having been poured out, shed, having been shed
 - founded, having been founded, made by smelting, having been made by smelting
 - (figuratively) moistened, having been moistened, wet, having been wet
 - extended, having been extended, spread out, having been spread out
 - uttered, having been uttered
 
Declension
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | fūsus | fūsa | fūsum | fūsī | fūsae | fūsa | |
| genitive | fūsī | fūsae | fūsī | fūsōrum | fūsārum | fūsōrum | |
| dative | fūsō | fūsō | fūsīs | ||||
| accusative | fūsum | fūsam | fūsum | fūsōs | fūsās | fūsa | |
| ablative | fūsō | fūsā | fūsō | fūsīs | |||
| vocative | fūse | fūsa | fūsum | fūsī | fūsae | fūsa | |
References
- fusus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
 - fusus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
 - FUSUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
 - Félix Gaffiot (1934), “fusus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
 -  Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- a running style: fusum orationis genus
 - to follow up and harass the enemy when in flight: hostes (fusos) persequi
 
 - a running style: fusum orationis genus
 - fusus in Harry Thurston Peck, editor (1898) Harper's Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
 - fusus in William Smith et al., editor (1890) A Dictionary of Greek and Roman Antiquities, London: William Wayte. G. E. Marindin
 
- ↑ “fuso” in: Alberto Nocentini, Alessandro Parenti, “l'Etimologico — Vocabolario della lingua italiana”, Le Monnier, 2010, ISBN 978-88-00-20781-2