Definify.com
Definition 2024
kul
kul
Albanian
Verb
kul (first-person singular past tense (për)kula, participle (për)kulur)
Derived terms
Danish
Etymology 1
From Old Norse kol, from Proto-Germanic *kulą, from Proto-Indo-European *gʷol-, from *ǵwelH- (“to burn, shine”). Compare Swedish kol, German Kohle, Dutch kool, English coal.
Pronunciation
- IPA(key): /kɔl/, [kʰɔl]
Noun
kul n (singular definite kullet, plural indefinite kul)
Inflection
neuter gender |
Singular | Plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | kul | kullet | kul | kullene |
genitive | kuls | kullets | kuls | kullenes |
Etymology 2
See kule.
Pronunciation
- IPA(key): /kuːl/, [kʰuːˀl]
Verb
kul
- imperative of kule
Dutch
Pronunciation
- IPA(key): /kʏl/
Etymology
Short for flauwekul, a compound of the adjective flauw, 'insipid, tasteless' and the Middle Dutch noun kul 'testicle'.
Noun
kul m (uncountable)
Derived terms
- kulargument
- kulverhaal
Kashmiri
Pronunciation
- IPA(key): /kul/, [kul]
Noun
kul m (plural kuly, Perso-Arabic تریش, Devanagari त्रेश)
- tree
-
Tsú khotukh kulis.
- You climbed up the tree.
-
Tsú khotukh kulis.
Declension
Declension of kul | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | kul | kuly |
ergative | kulyan | kulyav |
dative | kulis | kulyan |
ablative | kuli | kulyav |
Norwegian
Etymology 1
Pronunciation
- IPA(key): /kʉːɽ/, /kʉːl/
- Rhymes: -ʉːɽ, -ʉːl
- Rhymes: -ʉːɽ
Noun
kul m
- bump (in the head or on a level surface)
Etymology 2
From Swedish kul, with meaning influenced by English cool.
Pronunciation
- IPA(key): /kʉːl/
- Rhymes: -ʉːl
Adjective
kul
- cool (awesome)
Inflection
Bokmål | Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | ||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masculine singular | kul | kule | Comparative | kulere | Superlative | kulest | kuleste | |
Feminine singular | kul | kule | ||||||
Neuter singular | kult | kule | ||||||
Plural | kule | kule | ||||||
Nynorsk | Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | ||||
Masculine singular | kul | kule | Comparative | kulare | Superlative | kulast | kulaste | |
Feminine singular | kul | kule | ||||||
Neuter singular | kult | kule | ||||||
Plural | kule | kule |
Etymology 3
Pronunciation
- IPA(key): /kʉːl/
- Rhymes: -ʉːl
Verb
kul
- imperative of kule
Serbo-Croatian
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /kûːl/
Adjective
kȗl (Cyrillic spelling ку̑л)
- cool: popular, great, in fashion
- Taj frajer je zbilja kul! — That dude is really cool!
Adverb
kȗl (Cyrillic spelling ку̑л)
- cool, in a cool manner
Swedish
Etymology
Unclear origin. First seen in 1911.
Pronunciation
- IPA(key): /kʉːl/
- Rhymes: -ʉːl
Adjective
kul
Declension
No inflected forms. Sometimes kulig is used when inflected forms are needed.
Related terms
- jättekul
- kulig
- skitkul
See also
References
- kul in Svenska Akademiens ordbok online.
Turkish
Etymology
From Old Turkic kul, from Proto-Turkic *Kul (“slave, servant”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkʊl/
- Hyphenation: kul
Noun
kul (definite accusative kulu, plural kullar)
Related terms
Declension
benim (my) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
---|---|---|
nominative (yalın) | kulum | kullarım |
definite accusative (belirtme) | kulumu | kullarımı |
dative (yönelme) | kuluma | kullarıma |
locative (bulunma) | kulumda | kullarımda |
ablative (çıkma) | kulumdan | kullarımdan |
genitive (tamlayan) | kulumun | kullarımın |
senin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
nominative (yalın) | kulun | kulların |
definite accusative (belirtme) | kulunu | kullarını |
dative (yönelme) | kuluna | kullarına |
locative (bulunma) | kulunda | kullarında |
ablative (çıkma) | kulundan | kullarından |
genitive (tamlayan) | kulunun | kullarının |
onun (her/his/its) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
nominative (yalın) | kulu | kulları |
definite accusative (belirtme) | kulunu | kullarını |
dative (yönelme) | kuluna | kullarına |
locative (bulunma) | kulunda | kullarında |
ablative (çıkma) | kulundan | kullarından |
genitive (tamlayan) | kulunun | kullarının |
bizim (our) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
nominative (yalın) | kulumuz | kullarımız |
definite accusative (belirtme) | kulumuzu | kullarımızı |
dative (yönelme) | kulumuza | kullarımıza |
locative (bulunma) | kulumuzda | kullarımızda |
ablative (çıkma) | kulumuzdan | kullarımızdan |
genitive (tamlayan) | kulumuzun | kullarımızın |
sizin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
nominative (yalın) | kulunuz | kullarınız |
definite accusative (belirtme) | kulunuzu | kullarınızı |
dative (yönelme) | kulunuza | kullarınıza |
locative (bulunma) | kulunuzda | kullarınızda |
ablative (çıkma) | kulunuzdan | kullarınızdan |
genitive (tamlayan) | kulunuzun | kullarınızın |
onların (their) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
nominative (yalın) | kulları | kulları |
definite accusative (belirtme) | kullarını | kullarını |
dative (yönelme) | kullarına | kullarına |
locative (bulunma) | kullarında | kullarında |
ablative (çıkma) | kullarından | kullarından |
genitive (tamlayan) | kullarının | kullarının |
simple present | singular | plural |
---|---|---|
ben (I am) | kulum | kullarım* |
sen (you are) | kulsun | kullarsın* |
o (he/she/it is) | kul / kuldur | kullar* / kullardır* |
biz (we are) | kuluz | kullarız |
siz (you are) | kulsunuz | kullarsınız |
onlar (they are) | kullar | kullardır |
simple past | singular | plural |
ben (I was) | kuldum | kullardım* |
sen (you were) | kuldun | kullardın* |
o (he/she/it was) | kuldu | kullardı* |
biz (we were) | kulduk | kullardık |
siz (you were) | kuldunuz | kullardınız |
onlar (they were) | kuldular | kullardı |
indirect / unwitnessed past | singular | plural |
ben (I was) | kulmuşum | kullarmışım* |
sen (you were) | kulmuşsun | kullarmışsın* |
o (he/she/it was) | kulmuş | kullarmış* |
biz (we were) | kulmuşuz | kullarmışız |
siz (you were) | kulmuşsunuz | kullarmışsınız |
onlar (they were) | kulmuşlar | kullarmış |
*Not used, but perhaps rarely - chiefly grammatical formations.
Note: Plural forms are not used with adjectives. |