German
Noun
Klingel f (genitive Klingel, plural Klingeln)
- bell
Declension
Declension of Klingel
| |
singular |
plural |
|
indef.
|
def.
|
noun |
def.
|
noun |
| nominative |
eine |
die |
Klingel
|
die |
Klingeln
|
| genitive |
einer |
der |
Klingel
|
der |
Klingeln
|
| dative |
einer |
der |
Klingel
|
den |
Klingeln
|
| accusative |
eine |
die |
Klingel
|
die |
Klingeln
|
Derived terms