Definify.com
Definition 2025
afdingen
afdingen
Dutch
Verb
afdingen
- (transitive) to haggle
Inflection
| Inflection of afdingen (strong class 3, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | afdingen | |||
| past singular | dong af | |||
| past participle | afgedongen | |||
| infinitive | afdingen | |||
| gerund | afdingen n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | ding af | dong af | afding | afdong |
| 2nd person sing. (jij) | dingt af | dong af | afdingt | afdong |
| 2nd person sing. (u) | dingt af | dong af | afdingt | afdong |
| 2nd person sing. (gij) | dingt af | dongt af | afdingt | afdongt |
| 3rd person singular | dingt af | dong af | afdingt | afdong |
| plural | dingen af | dongen af | afdingen | afdongen |
| subjunctive sing.1 | dinge af | donge af | afdinge | afdonge |
| subjunctive plur.1 | dingen af | dongen af | afdingen | afdongen |
| imperative sing. | ding af | |||
| imperative plur.1 | dingt af | |||
| participles | afdingend | afgedongen | ||
| 1) Archaic. | ||||
Synonyms
Anagrams
Low German
Etymology
Verb
afdingen (third-person singular simple present dingt af, past tense dung af, past participle afdungen, auxiliary verb hebben)
Conjugation
Conjugation of afdingen (class 3 strong verb, separable)
| infinitive | afdingen | |||
|---|---|---|---|---|
| main clause | subordinate clause | |||
| indicative | present | preterite | present | preterite |
| 1st person singular | ding af | dung af | afding | afdung |
| 2nd person singular | dingst af | dungst af | afdingst | afdungst |
| 3rd person singular | dingt af | dung af | afdingt | afdung |
| plural | dingt af | dungen af | afdingt | afdungen |
| imperative | present | — | — | — |
| singular | ding af | |||
| plural | dingt af | |||
| participle | present | past | — | — |
| afdingen | afdungen | |||