Definify.com
Definition 2025
afjagen
afjagen
Dutch
Verb
afjagen
- (transitive) to drive away, to kick out
Inflection
| Inflection of afjagen (strong class 6 with weak past participle, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | afjagen | |||
| past singular | joeg af | |||
| past participle | afgejaagd | |||
| infinitive | afjagen | |||
| gerund | afjagen n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | jaag af | joeg af | afjaag | afjoeg |
| 2nd person sing. (jij) | jaagt af | joeg af | afjaagt | afjoeg |
| 2nd person sing. (u) | jaagt af | joeg af | afjaagt | afjoeg |
| 2nd person sing. (gij) | jaagt af | joegt af | afjaagt | afjoegt |
| 3rd person singular | jaagt af | joeg af | afjaagt | afjoeg |
| plural | jagen af | joegen af | afjagen | afjoegen |
| subjunctive sing.1 | jage af | joege af | afjage | afjoege |
| subjunctive plur.1 | jagen af | joegen af | afjagen | afjoegen |
| imperative sing. | jaag af | |||
| imperative plur.1 | jaagt af | |||
| participles | afjagend | afgejaagd | ||
| 1) Archaic. | ||||
| Inflection of afjagen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | afjagen | |||
| past singular | jaagde af | |||
| past participle | afgejaagd | |||
| infinitive | afjagen | |||
| gerund | afjagen n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | jaag af | jaagde af | afjaag | afjaagde |
| 2nd person sing. (jij) | jaagt af | jaagde af | afjaagt | afjaagde |
| 2nd person sing. (u) | jaagt af | jaagde af | afjaagt | afjaagde |
| 2nd person sing. (gij) | jaagt af | jaagde af | afjaagt | afjaagde |
| 3rd person singular | jaagt af | jaagde af | afjaagt | afjaagde |
| plural | jagen af | jaagden af | afjagen | afjaagden |
| subjunctive sing.1 | jage af | jaagde af | afjage | afjaagde |
| subjunctive plur.1 | jagen af | jaagden af | afjagen | afjaagden |
| imperative sing. | jaag af | |||
| imperative plur.1 | jaagt af | |||
| participles | afjagend | afgejaagd | ||
| 1) Archaic. | ||||