Definify.com
Definition 2025
afkeuren
afkeuren
Dutch
Verb
afkeuren
- (transitive) to disapprove of
- (transitive) to condemn
- (transitive) to fail (at an inspection)
- (transitive) to refuse, reject, declare unfit (for military service)
Inflection
| Inflection of afkeuren (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | afkeuren | |||
| past singular | keurde af | |||
| past participle | afgekeurd | |||
| infinitive | afkeuren | |||
| gerund | afkeuren n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | keur af | keurde af | afkeur | afkeurde |
| 2nd person sing. (jij) | keurt af | keurde af | afkeurt | afkeurde |
| 2nd person sing. (u) | keurt af | keurde af | afkeurt | afkeurde |
| 2nd person sing. (gij) | keurt af | keurde af | afkeurt | afkeurde |
| 3rd person singular | keurt af | keurde af | afkeurt | afkeurde |
| plural | keuren af | keurden af | afkeuren | afkeurden |
| subjunctive sing.1 | keure af | keurde af | afkeure | afkeurde |
| subjunctive plur.1 | keuren af | keurden af | afkeuren | afkeurden |
| imperative sing. | keur af | |||
| imperative plur.1 | keurt af | |||
| participles | afkeurend | afgekeurd | ||
| 1) Archaic. | ||||