Definify.com
Definition 2024
afwerpen
afwerpen
Dutch
Verb
afwerpen
- (transitive) to throw off
- (transitive, figuratively) to produce, yield
- Het werk van de brandweer lijkt zijn vruchten af te werpen.
- The work of the fire department appears to yield its fruit.
- Het werk van de brandweer lijkt zijn vruchten af te werpen.
Inflection
| Inflection of afwerpen (strong class 3+7, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | afwerpen | |||
| past singular | wierp af | |||
| past participle | afgeworpen | |||
| infinitive | afwerpen | |||
| gerund | afwerpen n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | werp af | wierp af | afwerp | afwierp |
| 2nd person sing. (jij) | werpt af | wierp af | afwerpt | afwierp |
| 2nd person sing. (u) | werpt af | wierp af | afwerpt | afwierp |
| 2nd person sing. (gij) | werpt af | wierpt af | afwerpt | afwierpt |
| 3rd person singular | werpt af | wierp af | afwerpt | afwierp |
| plural | werpen af | wierpen af | afwerpen | afwierpen |
| subjunctive sing.1 | werpe af | wierpe af | afwerpe | afwierpe |
| subjunctive plur.1 | werpen af | wierpen af | afwerpen | afwierpen |
| imperative sing. | werp af | |||
| imperative plur.1 | werpt af | |||
| participles | afwerpend | afgeworpen | ||
| 1) Archaic. | ||||