Definify.com
Definition 2025
annutus
annutus
Latin
Participle
annutus m (feminine annuta, neuter annutum); first/second declension
- Alternative form of adnutus
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | annutus | annuta | annutum | annutī | annutae | annuta | |
| genitive | annutī | annutae | annutī | annutōrum | annutārum | annutōrum | |
| dative | annutō | annutō | annutīs | ||||
| accusative | annutum | annutam | annutum | annutōs | annutās | annuta | |
| ablative | annutō | annutā | annutō | annutīs | |||
| vocative | annute | annuta | annutum | annutī | annutae | annuta | |
References
- Félix Gaffiot (1934), “annutus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- annutus in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700, pre-publication website, 2005-2016