Definify.com

Definition 2024


asinus

asinus

Latin

Noun

asinus m (genitive asinī); second declension

  1. a donkey, an ass
    • c. 191 BCE, Plautus, Pseudolus, act 1, scene 2:
      Neque ego homines magis asinos umquam vidi.
      At no time did I ever see human beings more like asses.
  2. (figuratively) an ass, an idiot, a dolt, a simpleton, a blockhead
    • c. 160 BCE, Publius Terentius Afer, Adelphoe
      Quid tu autem huic, asine, auscultas?
    • c. 70 BCE, Cicero, In Pisonem, chapter 73:
      Quid nunc te, asine, litteras doceam? Non opus est verbis, sed fustibus.
      Why should I now teach you letters, idiot? I want not for words but instead cudgels.

Inflection

Second declension.

Case Singular Plural
nominative asinus asinī
genitive asinī asinōrum
dative asinō asinīs
accusative asinum asinōs
ablative asinō asinīs
vocative asine asinī

Derived terms

  • asellus
  • asinīnus
  • pons asinorum (bridge of asses)
  • qui asinum non potest, stratum caedit (he, that cannot find the offender, avenges himself on the unoffending; literally: who can't murder the donkey, murders the cover)
  • asinus in tegulis (of an odd appearance; literally: a donkey on roof tiles)
  • asinus ad lyram (of an awkward man; literally: the donkey at the lyre)
  • sepulturā asini sepelietur (of a contemptible and unworthy man, that somebody will not merit any kind of burial; literally: he will be buried in a donkey's grave)

Descendants

Adjective

asinus m (feminine asina, neuter asinum); first/second declension

  1. ass, donkey (attributive)
  2. stupid, asinine

Inflection

First/second declension.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
nominative asinus asina asinum asinī asinae asina
genitive asinī asinae asinī asinōrum asinārum asinōrum
dative asinō asinō asinīs
accusative asinum asinam asinum asinōs asinās asina
ablative asinō asinā asinō asinīs
vocative asine asina asinum asinī asinae asina

References