Turkish

Proper noun

Ezel

1. A male given name
2. A female given name

Dutch

Noun

ezel m ‎(plural ezels, diminutive ezeltje n)

1. The equine donkey

   Een ezel balkt: “i-aa, i-aa”.

   A donkey howls: “ee-aa, ee-aa”.

2. A fool, idiot

   Wat doen jullie nu? Stomme ezels!

   What are you doing? Dumb asses!

3. An easel

   Ezel en palet zijn onmisbare hulpmiddelen van de landschapsschilder.

   Easel and palette are essential tools of the landscape painter.

Synonyms

• (easel): schildersezel m

Derived terms

• ezelachtig (adjective)
• ezelsbrug, ezelsbruggetje
• ezelsmelk
• ezelsoor n; ezelsoren pl
• ezelsveulen n
• (species and hybridisations) muilezel m, steenezel m, wilde ezel m
• een ezel stoot zich geen twee maal aan dezelfde steen
• ezelin

Anagrams

• leze

References

1. ↑ J. de Vries & F. de Tollenaere, "Etymologisch Woordenboek", Uitgeverij Het Spectrum, Utrecht, 1986 (14de druk)

Lower Sorbian

Etymology

Borrowing from German Esel, from Old High German esil, from Proto-Germanic *asiluz, from Latin asellus.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɛzɛl/

Noun

ezel m

1. donkey (domestic animal)

Declension

Synonyms

• wósoł

References

• ezel in Manfred Starosta (1999): Dolnoserbsko-nimski słownik / Niedersorbisch-deutsches Wörterbuch. Bautzen: Domowina-Verlag.