Definify.com
Definition 2025
aureatus
aureatus
Latin
Adjective
aureātus m (feminine aureāta, neuter aureātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | aureātus | aureāta | aureātum | aureātī | aureātae | aureāta | |
| genitive | aureātī | aureātae | aureātī | aureātōrum | aureātārum | aureātōrum | |
| dative | aureātō | aureātō | aureātīs | ||||
| accusative | aureātum | aureātam | aureātum | aureātōs | aureātās | aureāta | |
| ablative | aureātō | aureātā | aureātō | aureātīs | |||
| vocative | aureāte | aureāta | aureātum | aureātī | aureātae | aureāta | |
Related terms
  | 
Descendants
- English: aureate
 
References
- aureatus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
 - AUREATUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
 - Félix Gaffiot (1934), “aureatus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
 - aureatus in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700, pre-publication website, 2005-2016