Definify.com

Definition 2024

blijken

(intransitive) to appear, to become apparent
(copulative) to appear
(copulative) to turn out
Oorspronkelijk was het Atomium bedoeld om slechts gedurende de Expo overeind te blijven, maar het bleek dermate populair dat het nooit is afgebroken.‎
Originally, the Atomium was meant to remain standing only during the Expo, but it turned out so popular that it has never been taken down.

Inflection of blijken (strong class 1)
infinitive	blijken
past singular	bleek
past participle	gebleken
infinitive	blijken
gerund	blijken n
verbal noun	—
	present tense	past tense
1st person singular	blijk	bleek
2nd person sing. (jij)	blijkt	bleek
2nd person sing. (u)	blijkt	bleek
2nd person sing. (gij)	blijkt	bleekt
3rd person singular	blijkt	bleek
plural	blijken	bleken

subjunctive sing.¹	blijke	bleke
subjunctive plur.¹	blijken	bleken

imperative sing.	blijk
imperative plur.¹	blijkt

participles	blijkend	gebleken
¹⁾ Archaic.