Definify.com
Definition 2025
coniuratio
coniuratio
Latin
Noun
coniūrātiō f (genitive coniūrātiōnis); third declension
- a swearing together
- a conspiracy, plot; confederacy, band of conspirators
- 1832, Gregory XVI, Mirari Vos
- Hic autem vestram volumus excitatam pro religione constantiam adversus foedissimam in clericalem coelibatum coniurationem […]
- 1832, Gregory XVI, Mirari Vos
Inflection
Third declension.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
nominative | coniūrātiō | coniūrātiōnēs |
genitive | coniūrātiōnis | coniūrātiōnum |
dative | coniūrātiōnī | coniūrātiōnibus |
accusative | coniūrātiōnem | coniūrātiōnēs |
ablative | coniūrātiōne | coniūrātiōnibus |
vocative | coniūrātiō | coniūrātiōnēs |
Related terms
Descendants
- English: conjuration
- French: conjuration
- Spanish: conjuración
References
- coniuratio in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “coniuratio”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to form a conspiracy: coniurationem facere (Catil. 2. 4. 6)
- to form a conspiracy: coniurationem facere (Catil. 2. 4. 6)