Definify.com
Definition 2025
disiunctivus
disiunctivus
Latin
Alternative forms
Adjective
disiunctīvus m (feminine disiunctīva, neuter disiunctīvum); first/second declension
- placed in opposition; disjunctive
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | disiunctīvus | disiunctīva | disiunctīvum | disiunctīvī | disiunctīvae | disiunctīva | |
| genitive | disiunctīvī | disiunctīvae | disiunctīvī | disiunctīvōrum | disiunctīvārum | disiunctīvōrum | |
| dative | disiunctīvō | disiunctīvō | disiunctīvīs | ||||
| accusative | disiunctīvum | disiunctīvam | disiunctīvum | disiunctīvōs | disiunctīvās | disiunctīva | |
| ablative | disiunctīvō | disiunctīvā | disiunctīvō | disiunctīvīs | |||
| vocative | disiunctīve | disiunctīva | disiunctīvum | disiunctīvī | disiunctīvae | disiunctīva | |