Definify.com
Definition 2025
disjunctivus
disjunctivus
Latin
Adjective
disjunctīvus m (feminine disjunctīva, neuter disjunctīvum); first/second declension
- Alternative form of disiunctivus
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | disjunctīvus | disjunctīva | disjunctīvum | disjunctīvī | disjunctīvae | disjunctīva | |
| genitive | disjunctīvī | disjunctīvae | disjunctīvī | disjunctīvōrum | disjunctīvārum | disjunctīvōrum | |
| dative | disjunctīvō | disjunctīvō | disjunctīvīs | ||||
| accusative | disjunctīvum | disjunctīvam | disjunctīvum | disjunctīvōs | disjunctīvās | disjunctīva | |
| ablative | disjunctīvō | disjunctīvā | disjunctīvō | disjunctīvīs | |||
| vocative | disjunctīve | disjunctīva | disjunctīvum | disjunctīvī | disjunctīvae | disjunctīva | |
References
- disjunctivus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “disjunctivus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.