Definify.com
Definition 2025
doorkrijgen
doorkrijgen
Dutch
Verb
doorkrijgen
- (transitive) to receive, to be relayed, to be notified of (a message)
- (transitive) to realise, to figure out
Inflection
| Inflection of doorkrijgen (strong class 1, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | doorkrijgen | |||
| past singular | kreeg door | |||
| past participle | doorgekregen | |||
| infinitive | doorkrijgen | |||
| gerund | doorkrijgen n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | krijg door | kreeg door | doorkrijg | doorkreeg |
| 2nd person sing. (jij) | krijgt door | kreeg door | doorkrijgt | doorkreeg |
| 2nd person sing. (u) | krijgt door | kreeg door | doorkrijgt | doorkreeg |
| 2nd person sing. (gij) | krijgt door | kreegt door | doorkrijgt | doorkreegt |
| 3rd person singular | krijgt door | kreeg door | doorkrijgt | doorkreeg |
| plural | krijgen door | kregen door | doorkrijgen | doorkregen |
| subjunctive sing.1 | krijge door | krege door | doorkrijge | doorkrege |
| subjunctive plur.1 | krijgen door | kregen door | doorkrijgen | doorkregen |
| imperative sing. | krijg door | |||
| imperative plur.1 | krijgt door | |||
| participles | doorkrijgend | doorgekregen | ||
| 1) Archaic. | ||||