Definify.com
Definition 2024
durven
durven
Dutch
Verb
durven
- (transitive) to dare to
- Hij durfde de stap naar een autonoom natuurrecht nog niet te zetten, omdat zoiets zou kunnen impliceren dat God niet zou bestaan.
- He did not dare to take the step towards an autonomous natural law, because by so doing it could be implied that God should not exist.
- Hij durfde de stap naar een autonoom natuurrecht nog niet te zetten, omdat zoiets zou kunnen impliceren dat God niet zou bestaan.
Inflection
| Inflection of durven (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | durven | |||
| past singular | durfde | |||
| past participle | gedurfd | |||
| infinitive | durven | |||
| gerund | durven n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | durf | durfde | ||
| 2nd person sing. (jij) | durft | durfde | ||
| 2nd person sing. (u) | durft | durfde | ||
| 2nd person sing. (gij) | durft | durfde | ||
| 3rd person singular | durft | durfde | ||
| plural | durven | durfden | ||
| subjunctive sing.1 | durve | durfde | ||
| subjunctive plur.1 | durven | durfden | ||
| imperative sing. | durf | |||
| imperative plur.1 | durft | |||
| participles | durvend | gedurfd | ||
| 1) Archaic. | ||||
- Note: The singular past tense can also be the irregular dorst.