Definify.com
Definition 2025
Fing
fing
fing
German
Verb
fing
Hungarian
Etymology
From Proto-Uralic *pȣnɜ (“fart; let out a fart”).[1]
Pronunciation
- IPA(key): [ˈfiŋɡ]
Noun
fing (plural fingok)
- (vulgar) fart
Declension
| Inflection (stem in -o-, back harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | fing | fingok |
| accusative | fingot | fingokat |
| dative | fingnak | fingoknak |
| instrumental | finggal | fingokkal |
| causal-final | fingért | fingokért |
| translative | finggá | fingokká |
| terminative | fingig | fingokig |
| essive-formal | fingként | fingokként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | fingban | fingokban |
| superessive | fingon | fingokon |
| adessive | fingnál | fingoknál |
| illative | fingba | fingokba |
| sublative | fingra | fingokra |
| allative | finghoz | fingokhoz |
| elative | fingból | fingokból |
| delative | fingról | fingokról |
| ablative | fingtól | fingoktól |
| Possessive forms of fing | ||
|---|---|---|
| possessor | single possession | multiple possessions |
| 1st person sing. | fingom | fingjaim |
| 2nd person sing. | fingod | fingjaid |
| 3rd person sing. | fingja | fingjai |
| 1st person plural | fingunk | fingjaink |
| 2nd person plural | fingotok | fingjaitok |
| 3rd person plural | fingjuk | fingjaik |
Synonyms
- bélszél
- fingás
- szellentés
Derived terms
Related terms
References
- ↑ Entry #835 in Uralonet, online Uralic etymological database of the Research Institute for Linguistics, Hungarian Academy of Sciences.