Definify.com
Definition 2024
Gelin
gelin
gelin
See also: Gelin
Catalan
Verb
gelin
Turkish
Etymology
From Old Turkic kelin, from Proto-Turkic *gẹlin (“bride, daughter-in-law”).
Pronunciation
- IPA(key): [ɟɛlín]
Noun
gelin (definite accusative gelini, plural gelinler)
- bride
- daughter-in-law; the wife of one's child.
Declension
declension of gelin
possessive forms of gelin
| benim (my) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
|---|---|---|
| nominative (yalın) | gelinim | gelinlerim |
| definite accusative (belirtme) | gelinimi | gelinlerimi |
| dative (yönelme) | gelinime | gelinlerime |
| locative (bulunma) | gelinimde | gelinlerimde |
| ablative (çıkma) | gelinimden | gelinlerimden |
| genitive (tamlayan) | gelinimin | gelinlerimin |
| senin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | gelinin | gelinlerin |
| definite accusative (belirtme) | gelinini | gelinlerini |
| dative (yönelme) | gelinine | gelinlerine |
| locative (bulunma) | gelininde | gelinlerinde |
| ablative (çıkma) | gelininden | gelinlerinden |
| genitive (tamlayan) | gelininin | gelinlerinin |
| onun (her/his/its) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | gelini | gelinleri |
| definite accusative (belirtme) | gelinini | gelinlerini |
| dative (yönelme) | gelinine | gelinlerine |
| locative (bulunma) | gelininde | gelinlerinde |
| ablative (çıkma) | gelininden | gelinlerinden |
| genitive (tamlayan) | gelininin | gelinlerinin |
| bizim (our) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | gelinimiz | gelinlerimiz |
| definite accusative (belirtme) | gelinimizi | gelinlerimizi |
| dative (yönelme) | gelinimize | gelinlerimize |
| locative (bulunma) | gelinimizde | gelinlerimizde |
| ablative (çıkma) | gelinimizden | gelinlerimizden |
| genitive (tamlayan) | gelinimizin | gelinlerimizin |
| sizin (your) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | gelininiz | gelinleriniz |
| definite accusative (belirtme) | gelininizi | gelinlerinizi |
| dative (yönelme) | gelininize | gelinlerinize |
| locative (bulunma) | gelininizde | gelinlerinizde |
| ablative (çıkma) | gelininizden | gelinlerinizden |
| genitive (tamlayan) | gelininizin | gelinlerinizin |
| onların (their) | singular (tekil) | plural (çoğul) |
| nominative (yalın) | gelinleri | gelinleri |
| definite accusative (belirtme) | gelinlerini | gelinlerini |
| dative (yönelme) | gelinlerine | gelinlerine |
| locative (bulunma) | gelinlerinde | gelinlerinde |
| ablative (çıkma) | gelinlerinden | gelinlerinden |
| genitive (tamlayan) | gelinlerinin | gelinlerinin |
Verb
gelin
- second-person plural imperative of gelmek