Definify.com
Definition 2024
hætta
hætta
Icelandic
Noun
hætta f (genitive singular hættu, nominative plural hættur)
Declension
declension of hætta
| f-w1 | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | hætta | hættan | hættur | hætturnar |
| accusative | hættu | hættuna | hættur | hætturnar |
| dative | hættu | hættunni | hættum | hættunum |
| genitive | hættu | hættunnar | hætta | hættanna |
Synonyms
- (hazard): tvísýna f
- (peril): háski m
Etymology 2
From Old Norse hætta, from Proto-Germanic *hanhtijaną. In the sense “stop” an unstressed prefix has likely been dropped, perhaps *ab-.
Verb
hætta (weak verb, third-person singular past indicative hætti, supine hætt)
- (transitive, governs dative) to risk (put at risk), jeopardize
- (transitive, intransitive, governs dative) to quit, stop, cease, cut out, discontinue
Conjugation
hætta — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að hætta | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
hætt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
hættandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég hætti | við hættum | present (nútíð) |
ég hætti | við hættum |
| þú hættir | þið hættið | þú hættir | þið hættið | ||
| hann, hún, það hættir | þeir, þær, þau hætta | hann, hún, það hætti | þeir, þær, þau hætti | ||
| past (þátíð) |
ég hætti | við hættum | past (þátíð) |
ég hætti | við hættum |
| þú hættir | þið hættuð | þú hættir | þið hættuð | ||
| hann, hún, það hætti | þeir, þær, þau hættu | hann, hún, það hætti | þeir, þær, þau hættu | ||
| imperative (boðháttur) |
hætt (þú) | hættið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| hættu | hættiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
hættur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
| strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
hættur | hætt | hætt | hættir | hættar | hætt | |
| accusative (þolfall) |
hættan | hætta | hætt | hætta | hættar | hætt | |
| dative (þágufall) |
hættum | hættri | hættu | hættum | hættum | hættum | |
| genitive (eignarfall) |
hætts | hættrar | hætts | hættra | hættra | hættra | |
| weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
| masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
| nominative (nefnifall) |
hætti | hætta | hætta | hættu | hættu | hættu | |
| accusative (þolfall) |
hætta | hættu | hætta | hættu | hættu | hættu | |
| dative (þágufall) |
hætta | hættu | hætta | hættu | hættu | hættu | |
| genitive (eignarfall) |
hætta | hættu | hætta | hættu | hættu | hættu | |
Synonyms
- (cease): taka fyrir
Derived terms
References
- Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, 1st edition, 2nd printing (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans.
Old Swedish
Etymology
From Old Norse hetta, from Proto-Germanic *hattijǭ.
Noun
hætta f
Declension
Declension of hætta (on-stem)
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | hætta | hættan | hættor | hættornar |
| accusative | hætto | hættona | hættor | hættornar |
| dative | hætto | hættonne | hættom | hættonom |
| genitive | hætto | hættonnar | hættna | hættnanna |
Descendants
- Swedish: hätta