Definify.com
Definition 2025
Hanko
Hanko
Finnish
Etymology
From Swedish Hangö.
Pronunciation
- Hyphenation: Han‧ko
 - Rhymes: -ɑŋko
 - IPA(key): [ˈhɑŋko]
 
Proper noun
Hanko
Declension
| Inflection of Hanko (Kotus type 1/valo, nk-ng gradation) | |||
|---|---|---|---|
| nominative | Hanko | — | |
| genitive | Hangon | — | |
| partitive | Hankoa | — | |
| illative | Hankoon | — | |
| singular | plural | ||
| nominative | Hanko | — | |
| accusative | nom. | Hanko | — | 
| gen. | Hangon | ||
| genitive | Hangon | — | |
| partitive | Hankoa | — | |
| inessive | Hangossa | — | |
| elative | Hangosta | — | |
| illative | Hankoon | — | |
| adessive | Hangolla | — | |
| ablative | Hangolta | — | |
| allative | Hangolle | — | |
| essive | Hankona | — | |
| translative | Hangoksi | — | |
| instructive | — | — | |
| abessive | Hangotta | — | |
| comitative | — | — | |
Anagrams
hanko
hanko
Finnish
Noun
hanko
Declension
| Inflection of hanko (Kotus type 1/valo, nk-ng gradation) | |||
|---|---|---|---|
| nominative | hanko | hangot | |
| genitive | hangon | hankojen | |
| partitive | hankoa | hankoja | |
| illative | hankoon | hankoihin | |
| singular | plural | ||
| nominative | hanko | hangot | |
| accusative | nom. | hanko | hangot | 
| gen. | hangon | ||
| genitive | hangon | hankojen | |
| partitive | hankoa | hankoja | |
| inessive | hangossa | hangoissa | |
| elative | hangosta | hangoista | |
| illative | hankoon | hankoihin | |
| adessive | hangolla | hangoilla | |
| ablative | hangolta | hangoilta | |
| allative | hangolle | hangoille | |
| essive | hankona | hankoina | |
| translative | hangoksi | hangoiksi | |
| instructive | — | hangoin | |
| abessive | hangotta | hangoitta | |
| comitative | — | hankoineen | |