Definify.com
Definition 2025
hean
hean
English
Alternative forms
Adjective
hean (comparative more hean, superlative most hean)
Derived terms
Etymology 2
From Middle English henen, from Old English hīenan (“to fell, prostrate, overcome, weaken, crush, afflict, injure, oppress, abase, humble, insult, accuse, condemn”), from Proto-Germanic *haunijaną (“to humiliate”), from Proto-Indo-European *kau- (“to degrade, humiliate”). Cognate with North Frisian huynjen (“to wound, abuse, hurt”), German höhnen (“to mock, jeer, scoff”) Swedish hån (“heckle, mocking”).
Verb
hean (third-person singular simple present heans, present participle heaning, simple past and past participle heaned)
Old English
Etymology
From Proto-Germanic *hauniz, whence also the Old High German noun hōna.
Adjective
hēan
Declension
Declension of hean — Strong
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | hēan | hēan | hēan |
| Accusative | hēanne | hēane | hēan |
| Genitive | hēanes | hēanre | hēanes |
| Dative | hēanum | hēanre | hēanum |
| Instrumental | hēane | hēanre | hēane |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | hēane | hēana, -e | hēan |
| Accusative | hēane | hēana, -e | hēan |
| Genitive | hēanra | hēanra | hēanra |
| Dative | hēanum | hēanum | hēanum |
| Instrumental | hēanum | hēanum | hēanum |
Declension of hean — Weak
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | hēana | hēane | hēane |
| Accusative | hēanan | hēanan | hēane |
| Genitive | hēanan | hēanan | hēanan |
| Dative | hēanan | hēanan | hēanan |
| Instrumental | hēanan | hēanan | hēanan |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | hēanan | hēanan | hēanan |
| Accusative | hēanan | hēanan | hēanan |
| Genitive | hēanra, hēanena | hēanra, hēanena | hēanra, hēanena |
| Dative | hēanum | hēanum | hēanum |
| Instrumental | hēanum | hēanum | hēanum |