Definify.com
Definition 2025
indicticius
indicticius
Latin
Alternative forms
- indictītius
 
Adjective
indictīcius m (feminine indictīcia, neuter indictīcium); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | indictīcius | indictīcia | indictīcium | indictīciī | indictīciae | indictīcia | |
| genitive | indictīciī | indictīciae | indictīciī | indictīciōrum | indictīciārum | indictīciōrum | |
| dative | indictīciō | indictīciō | indictīciīs | ||||
| accusative | indictīcium | indictīciam | indictīcium | indictīciōs | indictīciās | indictīcia | |
| ablative | indictīciō | indictīciā | indictīciō | indictīciīs | |||
| vocative | indictīcie | indictīcia | indictīcium | indictīciī | indictīciae | indictīcia | |
Related terms
References
- indicticius in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
 - Félix Gaffiot (1934), “indicticius”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.