Definify.com
Definition 2025
inductus
inductus
Latin
Participle
inductus m (feminine inducta, neuter inductum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | inductus | inducta | inductum | inductī | inductae | inducta | |
| genitive | inductī | inductae | inductī | inductōrum | inductārum | inductōrum | |
| dative | inductō | inductō | inductīs | ||||
| accusative | inductum | inductam | inductum | inductōs | inductās | inducta | |
| ablative | inductō | inductā | inductō | inductīs | |||
| vocative | inducte | inducta | inductum | inductī | inductae | inducta | |
Descendants
References
- inductus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
 - inductus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
 - INDUCTUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
 - Félix Gaffiot (1934), “inductus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
 -  Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- the conversation began in this way: sermo inductus a tali exordio
 
 - the conversation began in this way: sermo inductus a tali exordio