Definify.com

Definition 2024


induco

induco

Italian

Verb

induco

  1. first-person singular present indicative of indurre

Latin

Etymology

From in- + dūcō (lead; draw).

Pronunciation

Verb

indūcō (present infinitive indūcere, perfect active indūxī, supine inductum); third conjugation, irregular short imperative

  1. I lead, bring or conduct in or into somewhere.
  2. I bring forward, exhibit, represent.
  3. I bring into or before a court.
  4. I take into one's family, bring home.
  5. (by extension) I put on, wear; assume.
  6. (by extension) I draw over, spread over, overlay, cover, overspread.
  7. (figuratively) I smooth over, strike out, erase.
  8. (figuratively) I bring into, introduce, insert; describe; initiate; establish.
  9. (figuratively) I lead to or into; induce, move, excite, persuade, entice; mislead, seduce, delude, cajole, deceive.
  10. (figuratively, with animum or in animum) I bring one's mind to, resolve, determine; suppose, imagine.

Inflection

   Conjugation of induco (third conjugation, irregular short imperative)
indicative singular plural
first second third first second third
active present indūcō indūcis indūcit indūcimus indūcitis indū****
imperfect indūcēbam indūcēbās indūcēbat indūcēbāmus indūcēbātis indūcēbant
future indūcam indūcēs indūcet indūcēmus indūcētis indūcent
perfect indūxī indūxistī indūxit indūximus indūxistis indūxērunt, indūxēre
pluperfect indūxeram indūxerās indūxerat indūxerāmus indūxerātis indūxerant
future perfect indūxerō indūxeris indūxerit indūxerimus indūxeritis indūxerint
passive present indūcor indūceris, indūcere indūcitur indūcimur indūciminī indūcuntur
imperfect indūcēbar indūcēbāris, indūcēbāre indūcēbātur indūcēbāmur indūcēbāminī indūcēbantur
future indūcar indūcēris, indūcēre indūcētur indūcēmur indūcēminī indūcentur
perfect inductus + present active indicative of sum
pluperfect inductus + imperfect active indicative of sum
future perfect inductus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present indūcam indūcās indūcat indūcāmus indūcātis indūcant
imperfect indūcerem indūcerēs indūceret indūcerēmus indūcerētis indūcerent
perfect indūxerim indūxerīs indūxerit indūxerīmus indūxerītis indūxerint
pluperfect indūxissem indūxissēs indūxisset indūxissēmus indūxissētis indūxissent
passive present indūcar indūcāris, indūcāre indūcātur indūcāmur indūcāminī indūcantur
imperfect indūcerer indūcerēris, indūcerēre indūcerētur indūcerēmur indūcerēminī indūcerentur
perfect inductus + present active subjunctive of sum
pluperfect inductus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present indūc, indūce indūcite
future indūcitō indūcitō indūcitōte indū****ō
passive present indūcere indūciminī
future indūcitor indūcitor indūcuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives indūcere indūxisse inductūrus esse indūcī inductus esse inductum īrī
participles indūcēns inductūrus inductus indūcendus
verbal nouns gerund supine
nominative genitive dative/ablative accusative accusative ablative
indūcere indūcendī indūcendō indūcendum inductum inductū

Derived terms

  • inductibilis
  • inductīcius / inductītius
  • inductiō

Related terms

Descendants

References

  • induco in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • induco in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • Félix Gaffiot (1934), “induco”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
  • Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
    • to lead a person into error: aliquem in errorem inducere, rapere
    • to persuade oneself to..: animum inducere c. Inf. (not in animum inducere)
    • to bring a thing upon the stage: in scaenam aliquid inducere
    • to introduce a person (into a dialogue) discoursing on..: aliquem disputantem facere, inducere, fingere (est aliquid apud aliquem disputans)
    • to introduce a new word into the Latin language: inducere novum verbum in latinam linguam
    • to strike out, delete a word: inducere verbum (Phil. 13. 19. 43)
    • to induce some one to take a brighter view of things: in meliorem spem, cogitationem aliquem inducere (Off. 2. 15. 53)
    • to be misled by a vain hope: inani, falsa spe duci, induci
    • to arouse feelings of compassion in some one: ad misericordiam aliquem allicere, adducere, inducere
    • to draw some one into an ambush: aliquem in insidias elicere, inducere
    • to introduce a thing into our customs; to familiarise us with a thing: in nostros mores inducere aliquid (De Or. 2. 28)