Definify.com
Definition 2025
ingrijpen
ingrijpen
Dutch
Verb
ingrijpen
- to intervene
Inflection
| Inflection of ingrijpen (strong class 1, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | ingrijpen | |||
| past singular | greep in | |||
| past participle | ingegrepen | |||
| infinitive | ingrijpen | |||
| gerund | ingrijpen n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | grijp in | greep in | ingrijp | ingreep |
| 2nd person sing. (jij) | grijpt in | greep in | ingrijpt | ingreep |
| 2nd person sing. (u) | grijpt in | greep in | ingrijpt | ingreep |
| 2nd person sing. (gij) | grijpt in | greept in | ingrijpt | ingreept |
| 3rd person singular | grijpt in | greep in | ingrijpt | ingreep |
| plural | grijpen in | grepen in | ingrijpen | ingrepen |
| subjunctive sing.1 | grijpe in | grepe in | ingrijpe | ingrepe |
| subjunctive plur.1 | grijpen in | grepen in | ingrijpen | ingrepen |
| imperative sing. | grijp in | |||
| imperative plur.1 | grijpt in | |||
| participles | ingrijpend | ingegrepen | ||
| 1) Archaic. | ||||