Definify.com
Definition 2025
interrogativus
interrogativus
Latin
Adjective
interrogātīvus m (feminine interrogātīva, neuter interrogātīvum); first/second declension
- Of or pertaining to a question; interrogative.
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | interrogātīvus | interrogātīva | interrogātīvum | interrogātīvī | interrogātīvae | interrogātīva | |
| genitive | interrogātīvī | interrogātīvae | interrogātīvī | interrogātīvōrum | interrogātīvārum | interrogātīvōrum | |
| dative | interrogātīvō | interrogātīvō | interrogātīvīs | ||||
| accusative | interrogātīvum | interrogātīvam | interrogātīvum | interrogātīvōs | interrogātīvās | interrogātīva | |
| ablative | interrogātīvō | interrogātīvā | interrogātīvō | interrogātīvīs | |||
| vocative | interrogātīve | interrogātīva | interrogātīvum | interrogātīvī | interrogātīvae | interrogātīva | |
Derived terms
Related terms
Descendants
- English: interrogative
- Italian: interrogativo
References
- interrogativus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “interrogativus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.