Definify.com
Definition 2025
kelderen
kelderen
Dutch
Verb
kelderen
Inflection
| Inflection of kelderen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | kelderen | |||
| past singular | kelderde | |||
| past participle | gekelderd | |||
| infinitive | kelderen | |||
| gerund | kelderen n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | kelder | kelderde | ||
| 2nd person sing. (jij) | keldert | kelderde | ||
| 2nd person sing. (u) | keldert | kelderde | ||
| 2nd person sing. (gij) | keldert | kelderde | ||
| 3rd person singular | keldert | kelderde | ||
| plural | kelderen | kelderden | ||
| subjunctive sing.1 | keldere | kelderde | ||
| subjunctive plur.1 | kelderen | kelderden | ||
| imperative sing. | kelder | |||
| imperative plur.1 | keldert | |||
| participles | kelderend | gekelderd | ||
| 1) Archaic. | ||||