Definify.com
Definition 2025
keuvelen
keuvelen
Dutch
Verb
keuvelen
- to chat
Inflection
| Inflection of keuvelen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | keuvelen | |||
| past singular | keuvelde | |||
| past participle | gekeuveld | |||
| infinitive | keuvelen | |||
| gerund | keuvelen n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | keuvel | keuvelde | ||
| 2nd person sing. (jij) | keuvelt | keuvelde | ||
| 2nd person sing. (u) | keuvelt | keuvelde | ||
| 2nd person sing. (gij) | keuvelt | keuvelde | ||
| 3rd person singular | keuvelt | keuvelde | ||
| plural | keuvelen | keuvelden | ||
| subjunctive sing.1 | keuvele | keuvelde | ||
| subjunctive plur.1 | keuvelen | keuvelden | ||
| imperative sing. | keuvel | |||
| imperative plur.1 | keuvelt | |||
| participles | keuvelend | gekeuveld | ||
| 1) Archaic. | ||||