Definify.com
Definition 2025
kietelen
kietelen
Dutch
Verb
kietelen
- to tickle
Inflection
| Inflection of kietelen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | kietelen | |||
| past singular | kietelde | |||
| past participle | gekieteld | |||
| infinitive | kietelen | |||
| gerund | kietelen n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | kietel | kietelde | ||
| 2nd person sing. (jij) | kietelt | kietelde | ||
| 2nd person sing. (u) | kietelt | kietelde | ||
| 2nd person sing. (gij) | kietelt | kietelde | ||
| 3rd person singular | kietelt | kietelde | ||
| plural | kietelen | kietelden | ||
| subjunctive sing.1 | kietele | kietelde | ||
| subjunctive plur.1 | kietelen | kietelden | ||
| imperative sing. | kietel | |||
| imperative plur.1 | kietelt | |||
| participles | kietelend | gekieteld | ||
| 1) Archaic. | ||||