Definify.com
Definition 2025
kliva
kliva
See also: klíva
Old Swedish
Verb
klīva
- to climb
Conjugation
<div class="NavFrame" width: 100%;">
Conjugation of klīva (strong)
| present | past | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | klīva | — | |||
| participle | klīvandi, -e | klivin | |||
| active voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
| iæk | klīver | klīvi, -e | — | klēf | klivi, -e |
| þū | klīver | klīvi, -e | klīf | klēft | klivi, -e |
| han | klīver | klīvi, -e | — | klēf | klivi, -e |
| vīr | klīvum, -om | klīvum, -om | klīvum, -om | klivum, -om | klivum, -om |
| īr | klīvin | klīvin | klīvin | klivin | klivin |
| þēr | klīva | klīvin | — | klivu, -o | klivin |
| mediopassive voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
| iæk | klīfs | klīvis, -es | — | klēfs | klivis, -es |
| þū | klīfs | klīvis, -es | — | klēfts | klivis, -es |
| han | klīfs | klīvis, -es | — | klēfs | klivis, -es |
| vīr | klīvums, -oms | klīvums, -oms | — | klivums, -oms | klivums, -oms |
| īr | klīvins | klīvins | — | klivins | klivins |
| þēr | klīvas | klīvins | — | klivus, -os | klivins |
Descendants
- Swedish: kliva
Swedish
Pronunciation
Etymology
From Old Swedish klīva, from Old Norse klífa, from Proto-Germanic *klībaną.
Verb
kliva
- to take a (big) step, to step into, onto or off from something
Conjugation
Conjugation of kliva
Related terms
- kliva av
- kliva in
- kliva upp