Definify.com
Definition 2025
kraaien
kraaien
Dutch
Verb
kraaien
- To crow, make to sound of roosters and certain other birds
- (figuratively) To talk or cry affirmatively, in triumph, frolicking etc.
Inflection
| Inflection of kraaien (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | kraaien | |||
| past singular | kraaide | |||
| past participle | gekraaid | |||
| infinitive | kraaien | |||
| gerund | kraaien n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | kraai | kraaide | ||
| 2nd person sing. (jij) | kraait | kraaide | ||
| 2nd person sing. (u) | kraait | kraaide | ||
| 2nd person sing. (gij) | kraait | kraaide | ||
| 3rd person singular | kraait | kraaide | ||
| plural | kraaien | kraaiden | ||
| subjunctive sing.1 | kraaie | kraaide | ||
| subjunctive plur.1 | kraaien | kraaiden | ||
| imperative sing. | kraai | |||
| imperative plur.1 | kraait | |||
| participles | kraaiend | gekraaid | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- gekraai n
Noun
kraaien n (uncountable)
- A crowing, as abstractum of the verb
Noun
kraaien
- Plural form of kraai