mæta

See also: mäta

Icelandic

mæta ‎(weak verb, third-person singular past indicative mætti, supine mætt)

(transitive, takes dative object) to meet, to encounter
Ég mætti vini mínum á safninu.
I met my friend at the museum.
(transitive, takes dative object) to confront, to face, to brave, to breast
- Við mætum óvininum við dögun!
  We face our enemy at dawn!
(intransitive) to turn up, to show up, to come, to appear

Ég mætti ekki í afmælið þitt af því að ég var veikur.
I didn't come to your birthday because I was sick.

Hve margir mættu?
How many showed up?

Fundarstjórinn mætti ekki í veisluna.
The chairman didn't turn up at the party.

mæta — active voice (germynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að mæta
supine (sagnbót)		mætt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		mætandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég mæti	við mætum	present (nútíð)	ég mæti	við mætum
	þú mætir	þið mætið		þú mætir	þið mætið
	hann, hún, það mætir	þeir, þær, þau mæta		hann, hún, það mæti	þeir, þær, þau mæti

past (þátíð)	ég mætti	við mættum	past (þátíð)	ég mætti	við mættum
	þú mættir	þið mættuð		þú mættir	þið mættuð
	hann, hún, það mætti	þeir, þær, þau mættu		hann, hún, það mætti	þeir, þær, þau mættu

imperative (boðháttur)	mæt (þú)	mætið (þið)
	mættu	mætiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

mætast — mediopassive voice (miðmynd)

	Forms with appended personal pronoun
infinitive (nafnháttur)		að mætast
supine (sagnbót)		mæst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		mætandist the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég mætist	við mætumst	present (nútíð)	ég mætist	við mætumst
	þú mætist	þið mætist		þú mætist	þið mætist
	hann, hún, það mætist	þeir, þær, þau mætast		hann, hún, það mætist	þeir, þær, þau mætist

past (þátíð)	ég mættist	við mættumst	past (þátíð)	ég mættist	við mættumst
	þú mættist	þið mættust		þú mættist	þið mættust
	hann, hún, það mættist	þeir, þær, þau mættust		hann, hún, það mættist	þeir, þær, þau mættust

imperative (boðháttur)	mæst (þú)	mætist (þið)
	mæstu	mætisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

mættur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
strong declension (sterk beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	mættur	mætt	mætt	mættir	mættar	mætt
accusative (þolfall)	mættan	mætta	mætt	mætta	mættar	mætt
dative (þágufall)	mættum	mættri	mættu	mættum	mættum	mættum
genitive (eignarfall)	mætts	mættrar	mætts	mættra	mættra	mættra

weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
weak declension (veik beyging)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	mætti	mætta	mætta	mættu	mættu	mættu
accusative (þolfall)	mætta	mættu	mætta	mættu	mættu	mættu
dative (þágufall)	mætta	mættu	mætta	mættu	mættu	mættu
genitive (eignarfall)	mætta	mættu	mætta	mættu	mættu	mættu

(to meet): hitta
(to come, to show up): koma
(to confront): horfast í augu við, takast á við, bjóða birginn, standa andspænis

Ásgeir Blöndal Magnússon — Íslensk orðsifjabók, 1st edition, 2nd printing (1989). Reykjavík, Orðabók Háskólans.

mæta

Conjugation of mæta (strong)

active voice	indicative	subjunctive	imperative	indicative	subjunctive
	present			past
infinitive	mæta			—
participle	mætandi, -e			mætin
iæk	mæter	mæti, -e	—	mat	māti, -e
þū	mæter	mæti, -e	mæt	*mast	māti, -e
han	mæter	mæti, -e	—	mat	māti, -e
vīr	mætum, -om	mætum, -om	mætum, -om	mātum, -om	mātum, -om
īr	mætin	mætin	mætin	mātin	mātin
þēr	mæta	mætin	—	mātu, -o	mātin
mediopassive voice	indicative	subjunctive	imperative	indicative	subjunctive
iæk	mæts	mætis, -es	—	mats	mātis, -es
þū	mæts	mætis, -es	—	*masts	mātis, -es
han	mæts	mætis, -es	—	mats	mātis, -es
vīr	mætums, -oms	mætums, -oms	—	mātums, -oms	mātums, -oms
īr	mætins	mætins	—	mātins	mātins
þēr	mætas	mætins	—	mātus, -os	mātins