Definify.com
Webster 1913 Edition
Mina
Webster 1828 Edition
Mina
MI'NA
,Noun.
Definition 2025
mína
mína
Faroese
Pronunciation
- IPA(key): [ˈmʊina]
Pronoun
mína f
- my; singular accusative feminine form of mín (the first person possessive pronoun)
Declension
| Possessive pronoun - ognarfornavn | |||
| Singular (eintal) | m | f | n |
| Nominative (hvørfall) | mín | mín | mítt |
| Accusative (hvønnfall) | mína | ||
| Dative (hvørjumfall) | mínum | míni / mínari | mínum |
| Genitive (hvørsfall) | (míns) | (mínar) | (míns) |
| Plural (fleirtal) | m | f | n |
| Nominative (hvørfall) | mínir | mínar | míni |
| Accusative (hvønnfall) | mínar | ||
| Dative (hvørjumfall) | mínum | ||
| Genitive (hvørsfall) | (mína) | ||
Icelandic
Pronoun
mína
- (possessive pronoun): singular accusative feminine form of minn.
- (possessive pronoun): plural accusative masculine form of minn.
Declension
| possessive pronouns | |||||||
| singular | plural | ||||||
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | minn | mín | mitt | mínir | mínar | mín | |
| accusative | minn | mína | mitt | mína | mínar | mín | |
| dative | mínum | minni | mínu | mínum | mínum | mínum | |
| genitive | míns | minnar | míns | minna | minna | minna | |