Definify.com
Definition 2025
møta
møta
Faroese
Verb
møta (third person singular past indicative møtti, third person plural past indicative møtt, supine møtt)
- to meet
Conjugation
| v-2 | ||||
| infinitive | møta | |||
|---|---|---|---|---|
| present participle | møtandi | |||
| past participle a39 | møttur | |||
| supine | møtt | |||
| number | singular | plural | ||
| person | first | second | third | all |
| indicative | eg | tú | hann/hon/tað | vit, tit, teir/tær/tey, tygum |
| present | møti | møtir | møtir | møta |
| past | møtti | møtti | møtti | møttu |
| imperative | – | tú | – | tit |
| present | — | møt! | — | møtið! |
Old Swedish
Etymology
From Old Norse mœta, from Proto-Germanic *mōtijaną.
Verb
mø̄ta
Conjugation
<div class="NavFrame" width: 100%;">
Conjugation of mø̄ta (weak)
| present | past | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | mø̄ta | — | |||
| participle | mø̄tandi, -e | mø̄tter | |||
| active voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
| iæk | mø̄tir | mø̄ti, -e | — | mø̄tti, -e | mø̄tti, -e |
| þū | mø̄tir | mø̄ti, -e | mø̄t | mø̄tti, -e | mø̄tti, -e |
| han | mø̄tir | mø̄ti, -e | — | mø̄tti, -e | mø̄tti, -e |
| vīr | mø̄tum, -om | mø̄tum, -om | mø̄tum, -om | mø̄ttum, -om | mø̄ttum, -om |
| īr | mø̄tin | mø̄tin | mø̄tin | mø̄ttin | mø̄ttin |
| þēr | mø̄ta | mø̄tin | — | mø̄ttu, -o | mø̄ttin |
| mediopassive voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
| iæk | mø̄tis | mø̄tis, -es | — | mø̄ttis, -es | mø̄ttis, -es |
| þū | mø̄tis | mø̄tis, -es | — | mø̄ttis, -es | mø̄ttis, -es |
| han | mø̄tis | mø̄tis, -es | — | mø̄ttis, -es | mø̄ttis, -es |
| vīr | mø̄tums, -oms | mø̄tums, -oms | — | mø̄ttums, -oms | mø̄ttums, -oms |
| īr | mø̄tins | mø̄tins | — | mø̄ttins | mø̄ttins |
| þēr | mø̄tas | mø̄tins | — | mø̄ttus, -os | mø̄ttins |
Descendants
- Swedish: möta