Definify.com
Definition 2025
magicus
magicus
Latin
Adjective
magicus m (feminine magica, neuter magicum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | magicus | magica | magicum | magicī | magicae | magica | |
| genitive | magicī | magicae | magicī | magicōrum | magicārum | magicōrum | |
| dative | magicō | magicō | magicīs | ||||
| accusative | magicum | magicam | magicum | magicōs | magicās | magica | |
| ablative | magicō | magicā | magicō | magicīs | |||
| vocative | magice | magica | magicum | magicī | magicae | magica | |
Related terms
Descendants
References
- magicus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- magicus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “magicus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.