Definify.com
Definition 2025
meegaan
meegaan
Dutch
Verb
meegaan
- to go along
Inflection
| Inflection of meegaan (strong class 7, irregular, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | meegaan | |||
| past singular | ging mee | |||
| past participle | meegegaan | |||
| infinitive | meegaan | |||
| gerund | meegaan n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | ga mee | ging mee | meega | meeging |
| 2nd person sing. (jij) | gaat mee | ging mee | meegaat | meeging |
| 2nd person sing. (u) | gaat mee | ging mee | meegaat | meeging |
| 2nd person sing. (gij) | gaat mee | gingt mee | meegaat | meegingt |
| 3rd person singular | gaat mee | ging mee | meegaat | meeging |
| plural | gaan mee | gingen mee | meegaan | meegingen |
| subjunctive sing.1 | ga mee | ginge mee | meega | meeginge |
| subjunctive plur.1 | gaan mee | gingen mee | meegaan | meegingen |
| imperative sing. | ga mee | |||
| imperative plur.1 | gaat mee | |||
| participles | meegaand | meegegaan | ||
| 1) Archaic. | ||||