Definify.com
Definition 2025
menete
menete
Hungarian
Noun
menete
- third-person singular (single possession) possessive of menet
Declension
| Inflection (stem in long/high vowel, front unrounded harmony) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| nominative | menete | — |
| accusative | menetét | — |
| dative | menetének | — |
| instrumental | menetével | — |
| causal-final | menetéért | — |
| translative | menetévé | — |
| terminative | menetéig | — |
| essive-formal | meneteként | — |
| essive-modal | menetéül | — |
| inessive | menetében | — |
| superessive | menetén | — |
| adessive | meneténél | — |
| illative | menetébe | — |
| sublative | menetére | — |
| allative | menetéhez | — |
| elative | menetéből | — |
| delative | menetéről | — |
| ablative | menetétől | — |