Definify.com
Definition 2024
mortuus
mortuus
Latin
Adjective
mortuus m (feminine mortua, neuter mortuum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | mortuus | mortua | mortuum | mortuī | mortuae | mortua | |
| genitive | mortuī | mortuae | mortuī | mortuōrum | mortuārum | mortuōrum | |
| dative | mortuō | mortuō | mortuīs | ||||
| accusative | mortuum | mortuam | mortuum | mortuōs | mortuās | mortua | |
| ablative | mortuō | mortuā | mortuō | mortuīs | |||
| vocative | mortue | mortua | mortuum | mortuī | mortuae | mortua | |
Related terms
Descendants
Noun
mortuus m (genitive mortuī); second declension
Inflection
Second declension.
| Case | Singular | Plural |
|---|---|---|
| nominative | mortuus | mortuī |
| genitive | mortuī | mortuōrum |
| dative | mortuō | mortuīs |
| accusative | mortuum | mortuōs |
| ablative | mortuō | mortuīs |
| vocative | mortue | mortuī |
See also
References
- mortuus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- mortuus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- MORTUUS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “mortuus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- to entomb a dead body: mortuum in sepulcro condere
- to burn a corpse: aliquem mortuum cremare (Sen. 23. 84)
- to summon some one from the dead: aliquem ab inferis or a mortuis evocare, excitare (passive ab inferis exsistere)
- the last wishes of a deceased person: alicuius mortui voluntas (suprema)
- to entomb a dead body: mortuum in sepulcro condere