Definify.com
Definition 2024
nægja
nægja
Icelandic
Verb
nægja (weak verb, third-person singular past indicative nægði, supine nægt)
Conjugation
nægja — active voice (germynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að nægja | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
nægt | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
nægjandi | ||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég nægi | við nægjum | present (nútíð) |
ég nægi | við nægjum |
| þú nægir | þið nægið | þú nægir | þið nægið | ||
| hann, hún, það nægir | þeir, þær, þau nægja | hann, hún, það nægi | þeir, þær, þau nægi | ||
| past (þátíð) |
ég nægði | við nægðum | past (þátíð) |
ég nægði | við nægðum |
| þú nægðir | þið nægðuð | þú nægðir | þið nægðuð | ||
| hann, hún, það nægði | þeir, þær, þau nægðu | hann, hún, það nægði | þeir, þær, þau nægðu | ||
| imperative (boðháttur) |
næg (þú) | nægið (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| nægðu | nægiði * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
nægjast — mediopassive voice (miðmynd)
| infinitive (nafnháttur) |
að nægjast | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| supine (sagnbót) |
nægst | ||||
| present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
nægjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses |
||||
| indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
| present (nútíð) |
ég nægist | við nægjumst | present (nútíð) |
ég nægist | við nægjumst |
| þú nægist | þið nægist | þú nægist | þið nægist | ||
| hann, hún, það nægist | þeir, þær, þau nægjast | hann, hún, það nægist | þeir, þær, þau nægist | ||
| past (þátíð) |
ég nægðist | við nægðumst | past (þátíð) |
ég nægðist | við nægðumst |
| þú nægðist | þið nægðust | þú nægðist | þið nægðust | ||
| hann, hún, það nægðist | þeir, þær, þau nægðust | hann, hún, það nægðist | þeir, þær, þau nægðust | ||
| imperative (boðháttur) |
nægst (þú) | nægist (þið) | |||
| Forms with appended personal pronoun | |||||
| nægstu | nægisti * | ||||
| * Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. | |||||
Synonyms
- (suffice): duga
Noun
nægja f (genitive singular nægju, no plural)
- what was needed, enough to be content with, (one's) fill
Declension
declension of nægja
| f-w1 | singular | |
|---|---|---|
| indefinite | definite | |
| nominative | nægja | nægjan |
| accusative | nægju | nægjuna |
| dative | nægju | nægjunni |
| genitive | nægju | nægjunnar |