Definify.com
Definition 2025
ontgonnen
ontgonnen
Dutch
Verb
ontgonnen
- plural past indicative and subjunctive of ontginnen
Participle
ontgonnen
Declension
| Inflection of ontgonnen | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | ontgonnen | |||
| inflected | ontgonnen | |||
| comparative | — | |||
| positive | ||||
| predicative/adverbial | ontgonnen | |||
| indefinite | m./f. sing. | ontgonnen | ||
| n. sing. | ontgonnen | |||
| plural | ontgonnen | |||
| definite | ontgonnen | |||
| partitive | ontgonnens | |||