Definify.com
Definition 2025
ontginnen
ontginnen
Dutch
Verb
ontginnen
- to develop
Inflection
| Inflection of ontginnen (strong class 3, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | ontginnen | |||
| past singular | ontgon | |||
| past participle | ontgonnen | |||
| infinitive | ontginnen | |||
| gerund | ontginnen n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | ontgin | ontgon | ||
| 2nd person sing. (jij) | ontgint | ontgon | ||
| 2nd person sing. (u) | ontgint | ontgon | ||
| 2nd person sing. (gij) | ontgint | ontgont | ||
| 3rd person singular | ontgint | ontgon | ||
| plural | ontginnen | ontgonnen | ||
| subjunctive sing.1 | ontginne | ontgonne | ||
| subjunctive plur.1 | ontginnen | ontgonnen | ||
| imperative sing. | ontgin | |||
| imperative plur.1 | ontgint | |||
| participles | ontginnend | ontgonnen | ||
| 1) Archaic. | ||||