Definify.com
Definition 2025
opbrengen
opbrengen
Dutch
Verb
opbrengen
Inflection
| Inflection of opbrengen (weak with past in -cht, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | opbrengen | |||
| past singular | bracht op | |||
| past participle | opgebracht | |||
| infinitive | opbrengen | |||
| gerund | opbrengen n | |||
| verbal noun | — | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | breng op | bracht op | opbreng | opbracht |
| 2nd person sing. (jij) | brengt op | bracht op | opbrengt | opbracht |
| 2nd person sing. (u) | brengt op | bracht op | opbrengt | opbracht |
| 2nd person sing. (gij) | brengt op | bracht op | opbrengt | opbracht |
| 3rd person singular | brengt op | bracht op | opbrengt | opbracht |
| plural | brengen op | brachten op | opbrengen | opbrachten |
| subjunctive sing.1 | brenge op | brachte op | opbrenge | opbrachte |
| subjunctive plur.1 | brengen op | brachten op | opbrengen | opbrachten |
| imperative sing. | breng op | |||
| imperative plur.1 | brengt op | |||
| participles | opbrengend | opgebracht | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms
- opbrenger
- opbrenging
- opbrengst