Definify.com
Definition 2025
opwecken
opwecken
Low German
Verb
opwecken (past weck op, past participle opweckt, auxiliary verb hebben)
- (transitive) to wake up
Conjugation
Conjugation of opwecken (weak verb, separable)
| infinitive | opwecken | |||
|---|---|---|---|---|
| main clause | subordinate clause | |||
| indicative | present | preterite | present | preterite |
| 1st person singular | weck op | weck op | opweck | opweck |
| 2nd person singular | weckst op | weckst op | opweckst | opweckst |
| 3rd person singular | weckt op | weck op | opweckt | opweck |
| plural | weckt op | wecken op | opweckt | opwecken |
| imperative | present | — | — | — |
| singular | weck op | |||
| plural | weckt op | |||
| participle | present | past | — | — |
| opwecken | opweckt | |||