Definify.com
Definition 2025
plegen
plegen
Dutch
Verb
plegen
- to do (something) habitually, customarily
- Mijn grootvader pleegt na het middageten een pijp te roken.
- My grandfather usually smokes a pipe after lunch.
- Mijn grootvader pleegt na het middageten een pijp te roken.
- to usually happen
- Op onze wandelvakanties placht het vaak te regenen.
- On our trekking holidays, it often rained.
- Op onze wandelvakanties placht het vaak te regenen.
Inflection
| Inflection of plegen (weak with past in -cht) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | plegen | |||
| past singular | placht | |||
| past participle | geplacht | |||
| infinitive | plegen | |||
| gerund | plegen n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | pleeg | placht | ||
| 2nd person sing. (jij) | pleegt | placht | ||
| 2nd person sing. (u) | pleegt | placht | ||
| 2nd person sing. (gij) | pleegt | placht | ||
| 3rd person singular | pleegt | placht | ||
| plural | plegen | plachten | ||
| subjunctive sing.1 | plege | plachte | ||
| subjunctive plur.1 | plegen | plachten | ||
| imperative sing. | pleeg | |||
| imperative plur.1 | pleegt | |||
| participles | plegend | geplacht | ||
| 1) Archaic. | ||||
Etymology 2
From the same origin as above. The formation of the weak past occurred in early modern Dutch.
Verb
plegen
- to commit (a crime)
- In Vlaanderen plegen elke dag drie mensen zelfmoord.
- Each day in Flanders three people commit suicide.
- In Vlaanderen plegen elke dag drie mensen zelfmoord.
Inflection
| Inflection of plegen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | plegen | |||
| past singular | pleegde | |||
| past participle | gepleegd | |||
| infinitive | plegen | |||
| gerund | plegen n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | pleeg | pleegde | ||
| 2nd person sing. (jij) | pleegt | pleegde | ||
| 2nd person sing. (u) | pleegt | pleegde | ||
| 2nd person sing. (gij) | pleegt | pleegde | ||
| 3rd person singular | pleegt | pleegde | ||
| plural | plegen | pleegden | ||
| subjunctive sing.1 | plege | pleegde | ||
| subjunctive plur.1 | plegen | pleegden | ||
| imperative sing. | pleeg | |||
| imperative plur.1 | pleegt | |||
| participles | plegend | gepleegd | ||
| 1) Archaic. | ||||