Definify.com
Definition 2025
preken
preken
Dutch
Verb
preken
- to preach
Inflection
| Inflection of preken (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | preken | |||
| past singular | preekte | |||
| past participle | gepreekt | |||
| infinitive | preken | |||
| gerund | preken n | |||
| verbal noun | — | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | preek | preekte | ||
| 2nd person sing. (jij) | preekt | preekte | ||
| 2nd person sing. (u) | preekt | preekte | ||
| 2nd person sing. (gij) | preekt | preekte | ||
| 3rd person singular | preekt | preekte | ||
| plural | preken | preekten | ||
| subjunctive sing.1 | preke | preekte | ||
| subjunctive plur.1 | preken | preekten | ||
| imperative sing. | preek | |||
| imperative plur.1 | preekt | |||
| participles | prekend | gepreekt | ||
| 1) Archaic. | ||||
Noun
preken
- Plural form of preek